فاصله بعد از حضرت عيسي(ع) تا ظهور حضرت محمد(ص) حدود ششصد سال بوده است. قرآن ميفرمايد:
“يا اهل الكتاب قد جاءكم رسولنا يبيّن لكم علي فتره من الرّسل؛(1)
اي اهل كتاب رسول - با فترت و فاصلهاي از رسولان - به سوي شما آمد تا حقايق را براي شما بيان نمايد".
از اين آيه روشن ميشود فاصله اختصاص به فقدان حضرت عيسي ندارد، بلكه همزمان و بعد از حضرت مسيح پيامبران و رسولان ديگري بوده اند؛ به عنوان نمونه حضرت يحيي و ذكريا معاصر حضرت عيسي بودند. جرجيس پيامبر به نقل روضه الصفا از شاگردان حواريون حضرت عيسي بوده و در شهر فلسطين مقيم بوده است. اينها و شايد دهها پيامبر ديگر هاديان مردم بودهاند. بعضي مردم را به دين عيسي و برخي به آئين ابراهيم خليل دعوت ميكردهاند.
البته از اين آيه روشن مي شود در مقطعي پيامبري بين مردم وجود نداشت. اما نبايد از ياد برد كه انبيا پس از خود اوصيا و جانشيناني را در بين مردم باقي مي گذاشتند كه حقيقت خالي نبودن زمين از حجت الهي در آن ها تجلي داشته باشد؛ امام علي(ع) در نهج البلاغه ميفرمايد: هرگز زمين از حجت الهي خالي نيست، خواه پنهان باشند و يا آشكار.(2)
از روايات متعدد هم اين حقيقت به دست مي آيد كه انبيا داراي اوصيا و جانشيناني پس از خود بوده اند، مثلا رسول خدا(ص) فرمود: آقا و سيد پيامبران هستم. اوصياي من سيد و آقاي اوصياي پيامبران هستند.(3)
همچنين فرمود: بعد از من به تعداد نقبا و وزراي حضرت موسي دوازده نقيب و رهبر خواهد آمد.(4)
بنابراين وصايت و خلافت، در همه پيامبران الهي بوده، يعني هر پيامبري براي بعد از خود وصي تعيين كرده است، البته احتمال دارد تعداد اوصياي پيامبري با اوصياي پيامبر ديگر فرق داشته باشد. اما در مقطع زماني بين حضرت عيسي و پيامبر لااقل اوصياي حضرت مسيح در بين مردم حضور داشته اند كه يكي پس از ديگري در بين مردم به امامت رسيده، به انجام وظايف وصايت خويش مشغول بوده اند.
در متون اسلامي و كتاب مقدس مسيحيان آمده است كه رهبري مسيحيان پس از حضرت عيسي(ع) بر عهده وصي حضرت، شمعون بن حمون (معروف به پطرس) بود. او كه در رأس حواريون قرار داشت، مسئوليت هاي حضرت عيسي(ع) را بعد از او بر عهده گرفت. به نوشته انجيل “متي” حضرت عيسي به او گفت: كليدهاي ملكوت آسمان را به تو مي‌سپارم.(5)
البته در روايات اسلامي تاكيد شده: حضرت عيسي(ع) دوازده وصي داشت(6) كه اولين آنان شمعون بن حمون بود.
از جمله پيامبراني كه مردم را به شريعت حضرت عيسي عليه السلام دعوت مي كردند، حضرت جرجيس نبي بود كه در 16 سالگي در سال 329 ميلادي به مرتبه پيامبري رسيد.
پس از وي نيز پيامبران بسياري براي ترويج دين حضرت عيسي(ع) از طرف خداوند متعال برانگيخته شدند كه مي توان به اين اسم ها اشاره كرد:
1.مردخاي 2. نسطورس بن ريشخا 3. وعيد بن نسطورس 4. بخير ابن وعيد 5. منذر بن شمعون 6. سلمة بن منذر 7. برز بن سلمة 8. ابي بن برزه 9. نيز يكي از پيغمبراني كه مردم را به شريعت حضرت عيسي(ع) دعوت مي نمود، خالد بن سنان بود كه نسبش به حضرت اسماعيل ذبيح مي رسد.(7)
پي نوشتها:
1. مائده(5) آيه 19.
2. نهج البلاغه، كلمات قصار 147.
3. بحارالأنوار، ج 8، ص 22، 1403 - 1983 م، دار إحياء التراث العربي - بيروت.
4. همان، ج 36، ص 133 و 299.
5. انجيل متي، فصل 16.
6. كافي، ج 1، ص 532. تحقيق: علي أكبر غفاري، چاپ چهارم، 1365 ش، دار الكتب الإسلامية - تهران.
7 . قصص الانبياء (تاريخ انبيا از آدم تا خاتم)، عماد زاده، ج 2، ص752، 755، انتشارات اسلام، چاپ سي و سوم، 1370ه ش.
منبع
انبیا در فاصله زمانی بین بعثت حضرت عیسی(ع) و پیامبر اسلام(ص)
